yirmibeş yıl sonra bir akşam ilhami çiçek'le | arif ay

Işıklar içinde bir düğün
Düğüm düğüm anılarıyla yılların
Elimden tutuyor akşam
Oğlun Abdurrahman Nuri'yi gördüm ilk kez
Büyümüş dal gibi delikanlı İlhami

Akar gider yaslar da
Yeisler de bilinmez ki
Yolun sonu ışık mı
Karanlık mı

Sürmeseydin akıl atını boşluğa
Hiç olmazsa ümit ederdim
Pendik'ten İlhami Çiçek gelecek diye

Hazan mı sorma
Toprakta yanık türkü buğusu
Cüzzamsa mevsimleri de aştı
Ruhumuz mat
Acımız plastik

Bakıp sığındığın barınaktan
Şu saçma halimize
İyi ki buradayım mı diyorsun
Özledim be kardeş
Kırılsa da baktığın 'o küllî aynalar'
Hâlâ yanar içimde o eski ateş