vaktin önündeyiz.
ön safları mesken biliyoruz.
sesimizi ay’a yaslıyoruz, yıllar önce yazılmış bir dizeyle.
önündeyiz, devranın, vaktin, insanın.
katledilen, işkencede ölenlerin önünde.
vicdanımız el vermiyor.
rosa parks’a selam ediyoruz.
kübalı bir şairinin sesinde, ölü asker’de hesaba çekiliyoruz.
yoruyoruz, yoruluyoruz.
şiir ve sevisellik üzerine edip hekimoğlu bir yazı yazıyor.
m. fatih kutan, 'ölü milislerin annelerine şarkı' söylüyor, neruda’dan ve bir cinayetten ilhamla.
asude zeynep toprak, kadın olmanın üzerine gidiyor, üstesinden geliyor.
nermin’e uzak bir ağıt çekiyor melike zahir, yakın bir dua gönderiyor nermin’e.
bilal can, tam bir şiir söylüyor. daha ne olsun?
esra özdemir demirci, yas evi’nin kapısından giren ne varsa üzerimize ilikliyor, ağlamak geçip gidiyor içimizden.
irfan d., aramıza katılıyor, hoş geliyor, resmiyetin ve tutanakların dışından ses ediyor.
müfredat 1,7’de, rasim özdenören’den bir alıntıyla başlıyoruz söze. diyanet, bir şairin ölümünün duyulmazlığı, frankfurt derken nihayet’e eriyoruz.
yenilgi’den bekleniyorsunuz, zafer sarhoşlarının devirdiği kadehlere inat.
yenilgi
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder